با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
دریاچه ارومیه در شمال غربی ایران قرار دارد و در میان دو استان آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی بخش شده است. دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه درونْ سرزمینی ایران و دومین دریاچه آب شور دنیا است . آب این دریاچه بسیار شور بوده و عمدتآ از رودخانه‌های زرینه‌رود، سیمینه‌رود، گدار، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می‌شود.
بعد از مدت زمان زیادی که در خدمت شما نبودم،از امروز فعالیت وبلاگ به شکل جامعی از سر گرفته خواهد شد و با مطالب مفید و جالبی در مورد محیط زیست ، حیات وحش، معظلات و پیشگیری ها در خدمت شما خواهیم بود.
انشاالله که با حمایت های گرم شما، طلوع مجدد وبلاگ سرشار از موفقیت ها و علم افزونی ها باشد.
مشخصات ظاهری: این پرنده 60 سانتیمتر طول دارد و تقریبا هم اندازه ی میش مرغ ماده است. از زنگوله بال بسیار بزرگتر و متفاوت با آن و از نظر شکل ظاهری شبیه بوقلمون است. به طور کلی، پرو بال، قهوه ای شنی، زیر تنه خاکستری سفید با دسته پرهای سیاه و سفید بلند که از دوطرف گردن آویزان است و حالت دامن مانندی دارد. چشم ها زرد و درشت است و هنگام قوز کردن، هماهنگی کاملی با محل شنزار دور و برخود پیدا می کند. انتهای شاهپرهای بال سیاه است و زمستان ها، سطح پشتی شاهپرهای ثانویه سفید می شود. پروازش سنگین و آهسته است و بال های باریک و دم نسبتا بلندی دارد. هنگام تولید مثل پرنده ای منزوی است و در بقیه ی اوقات در گروه های کوچک دیده می شود.
صدا: صدای این پرنده بسیار آرام است.
زیستگاه: این پرنده در مناطق شنی و تپه ماهورهای ریگزار، بیابان ها و نواحی کویری با بوته های پراکنده یا علف های کوتاه و حاشیه ی گندمزار به سر برده و روی زمین آشیانه می سازد. در ایران، به صورت بومی، و مهاجر دیده می شود.
حفاظت:این پرنده در زمره ی پرندگان حمایت شده است، اما ب سبب علاقه ی شیوخ عرب به شکار آن به وسیله ی شاهین و بالابان، جمعیت آن کاهش زیادی پیدا کرده است، بنابراین، باید برنامه ریزی دقیق جهت حفاظت و جلوگیری از هر گونه شکار و صید آن به عمل آید.
مشخصات ظاهری: پرنده ی نر، 100 سانتیمتر و پرنده ماده، 80 سانتیمتر طول دارد و به آسانی ا زجثه ی بزرگ، گردن بلند و کلفت، پاهای بلند و گام برداشتن با وقارش، شناخته می شود. در پرنده ی نر، سرو گردن خاکستری با دو دسته پرسفید سبیل مانند و بلند، روتنه ی قهوه ای مایل به قرمز بلوطی پهن دور سینه ؛ دیده می شود. پرنده ی ماده و نابالغ از پرنده ی نر کوچکتر و فاقد نوار بلوطی سینه است. در پرواز، بال های هر دو جنس سفید، شاهپرهای سیاه رنگ با گردن و پاهای کشیده، که در طول بدن قرار می گیرد؛ دیده می شود. با افزایش سن پرنده ی نر، نوار بلوطی سینه پهن تر می شود. پرواز قوی با بال های گسترده و عملکرد عقاب مانند، ودم کوتاه ، مشخصه ی پرنده ی آرام دشت های هموار است و اغلب در گروه های کوچک دیده می شود.
صدا: این پرنده عمدتا ساکت است، اما صدای عمق دار و خفه مانندی دارد.
زیستگاه: این پرنده در دشت های باز، استپ های مرتعی، مزارع و کشتزارها به سر برده و روی زمین آشیانه می سازد. در ایران، به صورت بومی و مهاجر دیده می شود.
حفاظت: این پرنده با وجود اینکه در زمره ی پرندگان نادر و در خطر انقراض محسوب شده و تحت حمایت قرار دارد، اما ضروری است که به طور کلی از شکار آن جلوگیری شده و برای حفاظت از محل های تولید مثل، آشیانه و تخم هایش در مناطق شمال غرب ایران، اقدامات جدی به عمل آید.
مشخصات : سر تقريبا كوچك ، بدن كمي كشيده ، پهناي پولك رسترال بيش از ارتفاع آن ، طول پولك پيشاني بيش از عرض آن ، پولك پيشاني كوتاهتر از پولك آهيانه ، داراي يك پولك جلو چشمي و يك پولك عقب چشمي ، داراي يك پولك گيجگاهي ، لب بالا داراي 6 تا 7 پولك «دومين آن بزرگتر از سايرين» (سومين و چهارمين پولك لب بالا متصل به چشم) ،داراي دو جفت پولك چين متصل به هم ، پولكهاي سطح پشتي 29 تا 39 رديف ، پولكهاي سطح شكمي نسبتاً بزرگ و 282 تا 373 عدد ،در نوزادان پولكهاي سطح پشتي به هم پيوسته ، صاف يا (فاقد تيغه) ،در مارهاي بالغ قسمت مياني پولك برجسته ، بدن در سطح پشتي زيتوني و در سطح شكمي زرد رنگ ، داراي حلقه‌هاي سياه رنگ و ممتد در سطح شكمي ، سطح پشتي داراي چند سري خال سياه در فواصل حلقه‌ها ، سطح بالاي سر سياه با شكل نعل اسبي زرد رنگ و ممتد تا قسمت پولكهاي جلو پيشاني ، انتهاي دم سياه .
حداكثر طول 180 سانتيمتر ، دم 14 سانتيمتر .
انتشار جغرافيايي : خليج فارس ، سواحل هندوستان ، سواحل فيليپين . پراكندگي : خليج فارس
مشخصات ظاهری: این پرنده، 102 تا 125 سانتیمتر طول دارد و بزرگترین کرکس ، با ویژگی ها و طرح بدن متفاوت با سایر کرکس هاست. بال ها بلند و باریک و زاویه دار ، دم بلند و لوزی شکل، به رنگ تیره است. روتنه و بال ها سیاه، زیر تنه قهوه ای کمرنگ و سر به طور کلی نخودی رنگ است، اطراف چشم و ناحیه منقار سیاه رنگ است که به موی سیاه ریش مانند در زیر منقار منتهی می شود. سینه به رنگ نارنجی مایل به قرمز است و روی بال ها و پشت سیاه رنگش، نقش و نگاری از پرهای نابالغ کاملا تیره است واین رگه ها نامشخص ترند.
صدا: این پرنده اغلب ساکت است اما گاهی صدایی غرغر مانند از آن شنیده می شود.
زیستگاه: این پرنده، تک زی است و در کوهستان ها ی مرتفع و دور افتاده به سر برده و در غارهای مشرف به دره آشیانه می سازد. در ایران به تعداد نسبتا اندک دیده می شود.
حفاظت: چنین به نظر می رسد که این پرنده در حال حاضر، نیازی به برنامه ریزی ویژه ی حفاظتی ندارد.
محل پیدایش تیپ : جویباری در رشته کوههای تالش در اسالم ، استان گیلان ، ایران ارتفاع 800 متری ( هولوتیپ ها و پاراتیپ ها 5 نمونه لاروی است ) توصیف مختصر : گونه ای است که در سال 1970 براساس تعدادی لارو توصیف شده است . لاروها دارای سر بزرگ و پهن ، چشمها کوچک ، دارای 14 الی 15 شیار جانبی در بدن ، دارای یک زائه پشتی بلند و پارو مانند ، انتهای دم بیضوی ، دارای چهار انگشت در اندامهای جلویی و همچنین انگشت در اندامهای عقبی که همگی نوک تیز و قهوه ای مایل به سیاه هستند . بدن لاروها معمولا" به رنگ قهوه ای مایل به سیاه است، تا تابستان 1370 جانور بالغ این گونه جمعآوری نشده بود . همکارانش در سال 1971 تعدادی از لاروهای جمع آوری شده را زنده نگه داشتند تا اینکه به حالت جوان تبدیل گشتند . توصیف این محققین از نمونه های جوان به صورت زیر است : داندان های تیغه ای به طرف جلو سوراخ داخلی بینی امتداد پیدا نکرده ، کوتاه و در وسط ، بسختی قابل تشخیص از یکدیگر می باشند . لبها فاقد حاشیه ای لبی ، اغلب دارای یک شیار پشت چشمی در حاشیه خلفی چشم هستند . شیار گلویی بخوبی رشد کرده ، شیارهای جانبی تقریبا" 13 تا 14 عدد می باشند که هر چه به طرف اندامهای حرکتی پیش می رویم از وضوح کمتری برخوردارند . پوست کاملا" صاف . خط مهره ای پشت کاملا" مشخص ، طول دم به اندازه مجمع سر و بدن . 4 انگشت در اندامهای جلویی و همچنین 4 انگشت در اندامهای عقبی . انگشتان اندامهای عقبی و جلویی کمرنگ ، ضخیم و دایره ای شکل ، شکاف کلواک طولی . رنگ سر ، بدن و طرفلین دم به رنگ خاکستری مایل به زرد ، در قسمتی از بدن و در ناحیه دم دارای لکه های قهوه ای مایل به سیاه یا حالت مرمری شکل . ناحیه شکمی تا اندازه ای روشن تر و شفاف . تذکر :در تابستان 1370 چند نمونه از این سمندر جمع آوری گردیده، که دگر دیسی همه آنها کامل شده است . در سال 1978 در مقایسه با توجه به نمونه های جوان ذکر کرده استپ که طول دم به اندازه طول سر و بدنمی باشند . با توجه به نمونه های بزرگتر این گفته صادق نیست و طول دم در نمونه های اخیر از مجموع طول سر و بدن کوچکتر یا بزرگتر است . همچنین در مقایسه بین دو گونه فوق الذکر است که سر حالت راست گوشه داشته ، درحالی کهسر به طرف عقب باریک می شود . با توجه به نمونه هایی که اخیرا" جمع آوری شده ، سر نمونه ها در بعضی مواردراست گوشه بوده و دربعضی مواردنیز به طرف عقب باریک می شود . از طرف دیگر پوست نمونه های بزرگتر زبر و خشن تر از نمونه های جوان می باشد که بوسیله همکارانش توصیف شده است همچنین شیارهای جانبی در بعضی از نمونه ها 12 عدد نیز می باشد . رنگ زمینه بدن در نمونه های زنده بنفش پر رنگ با جلای فلزی است ، خالهای زرد کم رنگ در نمونه های کوچکتر ، به هم چسبیده تر و بزرگتر می باشد . اندازه : طول کلی دوگروه لارو که از جنوب شرقی چالوس جمع آوری شده اند به شرح زیر است : لاروهای گروه کوچک 39 تا 7/64 میلی متر لاروهای گروه بزرگ 7/94 تا 5/101 میلی متر اندازه نمونه هایی که اخیرا" در تابستان 1370جمع آوری گردیده اند به صورت زیر است . زیستگاه : لاروها در جویبارها ی کوهستای سر د و روشن و در استخرهای کوچکی که در میان جنگل های متراکم هیرکانی ( راش ، توسکا ، افرا) مناطق کوهستانی غرب و جنوب دریای خزر قرار دارند بسر می برند . لاروها در ارتفاع حدوا" 800 تا 1200 متری پیدا شده اند . قابل ذکر است که نمونه های جمع آوری شده در تابستان 1370 از ارتفاع حدود1700 متری از محلی که فاقد درخت و درختچه بوده گردآوری شدند در حالی که در سوراخهای مرطوب زیر سنگها پنهان شده بودند . این گونه به طور استثنائی در نواحی مرطوب زندگی می کند که این معرف فون نادر و در معرض خطر ایران می باشد . اخیرا" نمونه ای به دست ما رسیدهاست که از منطقه شفت از توابع فومن در نزدیکی شالیزار ، ناحیه ای که تقریبا" حالت باتلاقی داشته جمع آوری شده است . ارتفاع محل زیست آن از سطح دریای خزر حدود 15 متر می باشد . رفتار : به علت نادر و کمیاب بودن این گونه ها تاکنون مطاله ای روی رفتار آن صورت نگرفته است . درسال 1370 هنگام جمع آوری نمونه ها از زیر سنگها مشاهده شد که آنها دارای حرکات بسیار کندی می باشند ، ولی حرکات پلک هایشان زیبا و نسبتا" سریع است . گونه مزبور وقتی در داخلی ظرفی که محتوی کمی آب باشد قرارداده شود سرخود را خارج از آب نگه می دارد . انتشار جغرافیایی : این گونه تاکنون فقط از ایران جمع آوری شده و بنابراین بومی ایران است . پراکندگی شناخته شده در ایران : این گونه تاکنون از جویباری در جنگل های رشته کوههای تالش در اسالم ، جنوب شرقی چالوس ( روستای ویسر ) همچنین ییلاق سراسی در نزدیکی روستای دلمادهدر حدود45 کلیومتری جنوب شرقی خلخال و شفت جمع اوری شده است . بر طبق نظر پراکندگی این گونه احتمالا" در داخل تمام جنگل های هیرکانی شمال ایران می باشد .
مشخصات : گردن كاملا مشخص ، سر مثلثي شكل با پولكهاي ريز ، مردمك چشم عمودي ، پوزه گرد و پولك رسترال متصل به دو يا سه عدد پولك ، بين فاصله دو چشم 8 تا 12 پولك ،دور چشم 13 تا 19 پولك ، بين چشم و لب بالا 2 يا 3 پولك ، سطح پشتي تيغه دار و در 23 يا 25 يا 27 رديف و سطح زيرين دم 32 تا 54 عدد ، پولك مخرجي منفرد . رنگ بدن متفاوت و بيشتر به رنگ خاكستري روشن يا تيره يا نقره اي متمايل به سياه ، ساده و يكنواخت يا با خالهاي متفاوت ، خالها گاهي به شكل دايره‌هاي ناقص يا كامل متمايل به قرمز آجري يا زرد زيتوني همراه با خالهاي كوچك تيره ،داراي خط پهن قهوه اي تيره در دو طرف گردن و به سمت قسمت خلفي چشم ممتد ، سطح پشتي بعضي نمونه‌ها به رنگ قهوه اي روشن يا خاكستري با خطوط قهوه اي تيره و لكه‌هاي قرمز آجري ، امتداد اين نقوش از ناحيه گردن تا انتهاي دم ، سطح شكمي سفيد يا زرد روشن و گاهي با خالهاي سياه و سفيد . حداكثر طول 168 سانتيمتر ، دم 20 سانتيمتر . تغذيه از مارمولكها ،موشها ، گنجشكها و تخم پرندگان . زاد و ولد : تا 35 تخم در تابستان و اغلب تخمها حاوي نوزاد است . زيستگاه : كوهستانها ، لاي سنگها و بوته‌ها ، تپه ماهورها ، علفزارها . انتشار جغرافيايي :قبرس ، جزاير درياي مديترانه ، شمال آفريقا ، خاورميانه ، كشمير ، افغانستان ، بلوچستان ، زير گونه (Obtusa) ابتوزا از ناحيه قفقاز تا لبنان ، شوروي سابق (داغستان ، مناطق مجاور قفقاز) تركيه ، عراق ، ايران ، پاكستان و شمال هند انتشار دارد . پراكندگي : استانهاي آذربايجان شرقي و غربي ، اردبيل ، زنجان ، مركزي ، تهران ، كردستان ، همدان ، لرستان ، كرمانشاهان ، خوزستان ، اصفهان ، فارس ،گيلان ، مازندران ، گلستان ، خراسان ، سمنان ، قزوين ، قم .
دست و پاهاي بلند، بدنى باريك و كشيده، سينه فراخ و شكم بالاي او شبيه تازي است ولي بر خلاف سگ سانان سر كوچك و گرد، پوزه اي كوتاه و گوش هايي كوچك و گرد دارد. به طور كلي مي توان آن را به" سگي با كله گربه" تشبيه نمود. رنگ پشت زردكمرنگ تا زرد متمايل به قرمز و زير بدن سفيد است. خالهايى گرد، سياه و توپر و موهايى زبر و نسبتا كوتاه دارد. در بالغين خال هاي روي دم تدريجا در نيمه انتهايي به حلقه هايي بدل مي شود كه سياه رنگ اند و آخرين حلقه پهن تر است. سر يوزپلنگ كوچك و گرد است و چشمانش در بالاى كاسه سر قرار دارد. خط سياه شكيلي معروف به خط اشكي از گوشه چشمان يوزپلنگ تا اطراف بينى و دهانش امتداد دارد كه احتمالا چشمان او را از آفتاب مصون مي دارد و در شكار به او كمك مي كند. جانور بالغ ناخن‌هايى كند و نيمه تورفته دارد كه برخلاف ساير گربه سانان جمع نمي شوند.( هرچند بچه ها تا 6 ماهگي قادرند ناخن ها را جمع كنند.)درخطر انقراض بحرانی قراردارد.
برخی از محققان آن را زیر گونه ای بنام Ehemionus onager می دانند ولی اخیرا عده ای از محققین به این نتیجه رسیده اند که گور ایرانی گونه ای بنام ( Eonager ) است که نمونه تیپ آن اولین بار در سال 1785 از اطراف قزوین گزارش شده است. گور ایرانی شباهت زیادی با الاغ دارد، ولی قدری از آن بزرگ تر است. گوش ها بلند ( حد فاصل گوش های اسب و الاغ )، باریک و نوک تیزند. سم ها پهن تر از الاغ، دم بلند و نیمه انتهائی آن موهای بلندی دارد. موها کوتاهند. رنگ پشت، زرد متمایل به نارنجی، پایین بدن، پهلو ها و کفل ها سفید متمایل به زرد است. یال سیاه رنگی بر روی گردن و نوار قهوه ای تیره ای در پشت دارد که تا دم ادامه می یابد. در سطح داخلی دست ها تکه ای پوست گرد و سیاه رنگ مشاهده می شود. گاهی اوقات رنگ نرها کمی نارنجی تر از ماده ها به نظر می رسد. طول سر و تنه 200 تا 250 سانتی متر، دم 30 تا 49 سانتی متر، ارتفاع 100 تا 142 سانتی متر، وزن 150 تا 260 کیلوگرم. دشت ها، تپه ماهورهای کوتاه، درمنه زارها، تاغ زارها، و قیچ زارهای بلند واقع در مناطق بیابانی و استپی. در گذشته به تعداد زیاد در حاشیه کویر مرکزی از شمال زابل تا خراسان، سمنان، جنوب ورامین، قروین، دشت های مجاور پراک ملی کلاه قاضی و گاو خونی در استان اصفهان، سیرجان و بافت در استان کرمان، بهرام گور در استان فارس، ابرقو، هرات و نایبندان ر استان یزد وجود داشته است. تعدادی نیز در اواسط دهه پنجاه در منطقه خوش ییلاق واقع در شاهرود رهاسازی شدند.
این پرنده ، 18 سانتیمتر طول دارد و به سادگی از سر سیاه و لکه ی بزرگ سفید گونه، شناخته می شود. نژادی که در منطقه یافت می شود که تاجی بسیار کوتاه در انتهای تارکش دیده می شود. پرهای گوشتی زیر دم زرد و نوک دم ، به طور مشخصی سفیداست. پرنده ی جوان سر قهوه ای تری از پرنده ی بالغ دارد.
این پرنده، 16 سانتیمتر طول دارد و شبیه توکای کوچکی با پرو بال زیتونی تیره و خاکستری قهوه ای است. زیر تنه سفید خاکستری، دم قرمز قهوه ای ، روتنه قهوه ای تیره و بسیار شبیه بلبل است. اما پرو بال روتنه تیره تر رنگ قهوه ای دم کمتر تیره تر از بلبل است. سر وتارک قهوهای، چانه سفید خاکستری و منقار و پاها قهوه ای تیره است. از تفاوت صدای این پرنده وبلبل بهتر می توان آن را شناخت.
این پرنده، 16 سانتیمتر طول دارد و بسیار شبیه بلبل خالدار است، اما روتنه اش کمرنگ تر و بیشتر صورتی قهوه ای بوده و دمش قرمز است و اغلب حلقه ی سفید دور چشمانش واضح تر دیده می شود. زیرتنه تمیز و فاقد لکه لکه ی روی سینه و پهلوها ست زیر تنه تمیز و فاقد لکه لکه ی روی سینه و پهلوها ست، زیر گونه ای که در آسیای مرکزی دیده می شود و به شرق خاورمیانه مهاجرت می کند. دارای پرهای پوششی بزرگتر بوده و انتهای پرهای لبه ی بال هایش کمرنگ تر و زیر تنهاش نیز کمرنگ است. خط ابرویی کمرنگ و روتنه اندکی صورتی، اما بیشتر خاکستری قهوه ای است. پرنده ی جوان خالدار بوده و با خال های نخودی در سینه و پهلو و خال های کمرنگی بر پوشش میانی بال دیده می شود. این پرنده حتی هنگام آواز خوانی خود را کاملا مخفی می سازد. اما از صدایش می توان آن را از بلبل خالدار تشخیص داد.
این پرنده، 5/11 سانتیمر طول دارد و پرنده ای پر جنب و جوش است و به واسطه ی تارک آبی، تیره است. نژادی که درجنوب ایران یافت می شود. بسیار کمرنگ تر است.جمعیت کافی دارد و بیشتر در جنگلهای شمال شرق،سواحل دریای خزر،جنگلهای شمال غرب و جنگلهای بلوط زاگرس زیست میکند.یکی از زیباترین و پر جنب و جوش ترین پرندگان است.
جثه‌ای بزرگ، بدنی عضلانی ولی نرم و قابل انعطاف، سری پهنع گوش‌هایی کوچک و گرد دارد. دست و پا نسبتاً کوتاه با پنجه‌های پهن و ناخن‌های تیز و بلند، موها نرم و کوتاه و در مناطق سردسیر بلندترند. رنگ موهای پشت سفید تا کِرم متمایل به نارنجی، زیر بدن کِرم متمایل به خاکستری است. سطح پشت و پهلوها از خالهای تو خالی شبیه گل (این شکل در نتیجه قرار گرفتن دو تا پنج لکه سیاه در اطراف ناحیه‌ای هم رنگ یا نارنجی‌تر از رنگ بدن بوجود آمده است)، سر، گردن، روی دست‌ها و پاها و زیر بدن از خالهای توپر پوشیده شده است. هر چه به مناطق شرقی و شمال شرقی کشور نزدیک‌تر شویم رنگ زمینه بدن سفیدتر و جثه بزرگتر می‌شود. در برخی از مناطق آسیای جنوب شرقی و شمال افریقا پلنگ‌های سیاه رنگی مشاهده می‌شود که حاصل یک جهش ژنتیکی است و آنها زیرگونه و یا گونه خاصی نیستند.
این پرنده، 40 تا 48 سانتیمتر طول دارد و جثه اش بزرگ است. پرنده ی نر سیاه با جلای سبز آبی، زیر بال ها سفید و گرد با انخنای به درون، دم دو شاخه، دو لکه ی سفید روی شانه ها یک لکه ی قرمز تاج مانند بالای هر چشم دیده می شود. پرنده ی ماده کوچکتر از نر است و به رنگ قهوه ای خرمایی با راه راه عرضی تیره ی بسیار؛ زیر تنه ی خاکستری، دم بسیار کوتاهتر از نر، که انتهایش مستطیلی شکل است و قرمزی بسیار کوچک و غیر واضح، بالای چشمش دیده می شود. پروازی پر سر و صدا دارد و هنگام نمایش های جنسی، که اوایل غروب و صبح زود انجام می گیرد. پرنده ی نر با سرو صدا، جست هایی در هوا، تا ارتفاع 5/1 متر می زند.پرنده ای بسیار کمیاب است و فقط در مناطقی از قفقاز،جمهوری آذربایجان و منطقه ی ارسباران ایران زیست می کند.
این پرنده، 15 سانتیمتر طول دارد و تا حدودی شبیه سهره ی جنگلی است. اما به واسطه ی سینه ی نارنجی، خطوط روی بال ها، روتنه ی نقطه نقطه و دمگاه سفیدش، که در پرواز مشخص است متمایز می شود. در زمستان در پس سر، لکه ی بی رنگی دیده می شود. و پرنده ی نر دارای منقار زرد با تک تیره است. اغلب به صورت گروهی وهمراه با سهره ی جنگلی و زرد پره ها به سر می برد. پروازش شبیه سهره ی جنگلی اما مستقیم تر است.
گوشک هلالی شکلی دارد که از نصف طول گوش کوتاهتر است. دندان‌های فکی بسیار کوچک و از بیرون به سختی قابل دیدن است. دم به وسیله پرده دمی پوشیده شده ولی مهره آخر دم به طور مشخص بیرون است. انگشت شست کوتاه است. رنگ موهای پشت، قهوهای و موهای سطح شکم روشن‌تر است. در لبه پرده‌های بالی و دمی حاشیة سفید رنگی دیده می‌شود.در اکثر نقاط ایران زیست میکند.
پرنده ی نر، 85 سانتیمتر و پرنده ی ماده ، بلند و رنگین و راه رفتن با شکوهش ، از سایر ماکیان ها متمایز است. از روی زمین، به طور ناگهانی بر می خیزد و پس از مقداری اوج گرفتن، از بالای حاشیه ی درختان، به طور مستقیم به پروازش ادامه داده و در اولین محل بوته زار فرود می آید. در پرنده ی نر، پرو بال بسیار رنگین، سر به رنگ سبز براق با پوست برهنه ی دور چشم به رنگ قرمز گلی و گوشپرهای کوتاه، که آنها را بالا نگه می دارد. دیده می شود. همچنین روتنه قرمز گلی با رگه های سیاته موج دار، سینه گلی و زرد با لکه های سیاه پهن تر از روتنه، شکم تیره؛ بال های قرمز بلوطی با لکه و رگه های قهوه ای تیره پای سیخک دار دیده می شود. پرنده ی ماده کوچکتر و به رنگ قهوه ای خاکستری، گردن بلوطی کمرنگ و حلقه ی دور چشم سفید نخودی دیده می شود. دم در هر دو جنس بلند است و شاهپرها غالبا در انتها دو شاخه و کمرنگ؛ که در پرنده ی نر زرد بلوطی با نوارهای عرضی سیاه باریک، در پرنده ی ماده قهوه ای با رگه ها ی پهن تر بلوطی دیده می شود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
